Paski podbródkowe do hełmów ochronnych różnią się w zależności od przeznaczenia. Wybór hełmu z odpowiednim rodzajem paska podbródkowego jest kluczowy dla zapewnienia użytkownikowi odpowiedniej ochrony przed zagrożeniami na placu budowy.
Istnieją istotne różnice pomiędzy wymaganiami określonymi w trzech głównych europejskich normach dotyczących kasków. Paski podbródkowe EN 397:2012 i EN 14052:2012 działają na tej samej zasadzie, natomiast paski podbródkowe EN 12492:2012 działają inaczej.
Paski podbródkowe EN 397 :2012 i EN 14052:2012
Powszechnym błędnym przekonaniem jest to, że wszystkie hełmy ochronne muszą być wyposażone w pasek podbródkowy. Chociaż hełmy zgodne z normą EN 12492 muszą być wyposażone w obowiązkowy pasek podbródkowy, nie dotyczy to hełmów przemysłowych zgodnych z normą EN 397:2012 ani hełmów o wysokiej wydajności zgodnych z normą EN 14052:2012. Zarówno hełmy zgodne z normą EN 397:2012, jak i EN 14052:2012 muszą być zaprojektowane z możliwością mocowania paska podbródkowego, ale nie zawsze jest to konieczne.
Paski podbródkowe są opcjonalne w przypadku tych hełmów, ponieważ podczas normalnego użytkowania hełm jest mocowany na głowie za pomocą wewnętrznej uprzęży i mechanizmu zapadkowego. Pasek podbródkowy może być przydatny w niektórych zastosowaniach, na przykład podczas wykonywania zadań wymagających energicznego ruchu lub w miejscach z przeszkodami, które mogą spowodować przesunięcie hełmu.
Opcjonalne paski podbródkowe do hełmów zgodnych z normami EN 397:2012 i EN 14052:2012 muszą zwalniać się pod wpływem siły 150–250 N w przypadku zaczepienia, stwarzając zagrożenie dla użytkownika. Zmniejsza to ryzyko obrażeń w przypadku zaczepienia paska o maszynę w środowisku przemysłowym.
EN 12492 :2012 paski podbródkowe
Paski podbródkowe są obowiązkowe w przypadku hełmów zgodnych z normą EN 12492:2012 i stanowią integralną część systemu mocowania. Wszystkie hełmy spełniające tę normę są dostarczane z zamontowanym paskiem podbródkowym.
System mocowania jest testowany pod kątem odporności na pękanie i rozciąganie paska przy działaniu siły 500 N. Norma EN 12492:2012 zawiera również wymagania testowe, które mają na celu zagwarantowanie, że kask nie zsunie się z głowy, jeśli zostanie zaczepiony z przodu lub z tyłu. Maksymalizuje to ochronę podczas upadku, pomagając utrzymać kask na miejscu w przypadku powtarzających się uderzeń od huśtających się lub spadających przedmiotów.
Paski podbródkowe zgodne z normą EN 12492:2012 są fabrycznie zamontowane i nie mogą być wymieniane przez użytkownika. Ze względu na sposób działania systemu mocowania, jeśli pasek podbródkowy zgodny z normą EN 12492:2012 jest zerwany lub uszkodzony, kask należy wymienić.
Wybór
Wybierając pasek podbródkowy, weź pod uwagę rodzaj zadania i środowisko pracy. Zastanów się nad wykonywaną pracą i występującymi zagrożeniami.
Kaski zgodne z normami EN 397:2012 i EN 14052:2012 można zasadniczo nosić bez paska podbródkowego. Podczas pracy w pomieszczeniach z niskimi sufitami lub przeszkodami nad głową, a także podczas zadań wymagających energicznego ruchu, pasek podbródkowy można zamontować dla zwiększenia bezpieczeństwa.
W środowiskach, w których kaski mogą zaczepiać się o maszyny lub inny sprzęt, paski podbródkowe zgodne z normą EN 397:2012 lub EN 14052:2012 stanowią bezpieczne rozwiązanie. Jednak w przypadku ryzyka huśtania się lub upadku wielu przedmiotów, kask zgodny z normą EN 12492:2012 może być wymagany w celu ochrony przed powtarzającymi się uderzeniami.
Istnieją również inne istotne różnice między tymi kaskami ochronnymi, takie jak ochrona przed uderzeniami i elektrycznością. Aby określić odpowiedni typ kasku i upewnić się, że pasek podbródkowy jest odpowiedni do danego zastosowania, należy przeprowadzić pełną ocenę zagrożeń i ryzyka.
Dowiedz się, czym różnią się kaski zgodne z normami EN 397 i EN 12492.
Dowiedz się więcej o ochronie kasku przed uderzeniami.