Norma EN 149 dotyczy półmasek filtrujących cząstki stałe, powszechnie zwanych maskami przeciwpyłowymi jednorazowego użytku. Określa ona zasadnicze wymagania dotyczące materiałów, pola widzenia, wydajności, oznaczeń oraz informacji, które muszą być przekazane użytkownikowi.
Aby zagwarantować skuteczność, respiratory te poddawane są zarówno testom laboratoryjnym, jak i testom symulującym pracę z udziałem rzeczywistych użytkowników. Testy te oceniają takie czynniki, jak opór oddechowy, penetracja filtrów, zatykanie, zawartość dwutlenku węgla w wdychanym powietrzu oraz wytrzymałość mechaniczna zaworów i połączeń.
Zgodnie z normą EN 149 maski jednorazowego użytku klasyfikuje się według trzech poziomów ochrony:
- FFP1 – zapewnia niski poziom filtracji przy co najmniej 80% skuteczności filtrowania.
- FFP2 – zapewnia średni poziom ochrony przy skuteczności filtrowania na poziomie 94% .
- FFP3 – zapewnia najwyższy poziom ochrony przy 99% skuteczności filtrowania .
Poziomy te pomagają użytkownikom wybrać odpowiednią maskę w zależności od rodzaju i stężenia niebezpiecznych cząstek w ich środowisku pracy.
Najważniejsze punkty:
- Norma EN 149 obejmuje półmaski filtrujące cząsteczki (maski przeciwpyłowe jednorazowego użytku).
- Maski muszą przejść rygorystyczne testy sprawdzające opór oddychania, przenikanie, zatykanie, poziom CO₂ i integralność strukturalną.
- Istnieją trzy poziomy ochrony: FFP1 (80%), FFP2 (94%) i FFP3 (99%).
- Im wyższy wskaźnik FFP, tym większa ochrona.
- Normy te pomagają zapewnić bezpieczeństwo i komfort użytkowania.